Ստոկհոլմ քաղաքը սովորական քաղաք է: Այդ քաղաքի շատ սովորական մի շենքում ապրում է սովորական մի ընտանիք;
Այդ ընտանիքում բոլորը սովորական են՝ հայրիկն էլ է սովորական, մայրիկն էլ: Բոսան, Բետան և Մանչուկն էլ սովորական երեխաներ են:
Ամբո□ջ շենքում ընդամենը մի անսովոր արարած կա՝ Կառլսոնը, որը ապրում էր տանիքի վրա:
Գուցե ուրիշ քաղաքներում տանիքի վրա ապրելը սովորական բան է, բայց այստեղ ոչ ոք տանիքի վրա չի ապրում:
Կառլսոնը փոքրիկ, հաստլիկ, ինքնավստահ մարդուկ է: Նա կարողանում է թ□չել, հենց իր փորի վրայի կոճակը սեղմի, մեջքին գտնվող փոքրիկ շարժիչը կաշխատի, մի քիչ հետո կպտտվի պտուտակը, և Կառլսոնը կթռչի:
Նա շատ լավ է զգում տանիքի վրա, ամեն երեկո նստում է ու նայում աստղերին. տանիքից աստղերն ավելի լավ են երևում:
Մարդիկ նույնիսկ չգիտեն, որ տանիքի վրա տնակ կա, չեն էլ կարող տեսնել, որովհետև այն թաքնված է ծխնելույզի ետևում: Ընդհանրապես, մեծերը ուշադրություն կդար□նե՞ն այդքան փոքր տան վրա:
Մանչուկին տանը բոլորը սիրում են ու երես տալիս: Բայց այդ օրը, երբ նա ու Կառլսոնը ծանոթացան, այնքան էլ հաջող օր չէր, և Մանչուկ լինելը բոլորովին էլ հրաշալի չէր: Բոլորը նեղացրել էին նրան, իսկ հայրիկը բարկացել էր դպրոցից ուշ գալու համար:
-Թափառում ես փողոցներում,- ասել էր նա:
Բայց ախր, հայրիկը չգիտեր, որ ճանապարհին մի փոքրիկ, սիրունիկ շնիկ էր հանդիպել, հոտոտել էր իրեն, շարժել պոչիկը, կարծես ուզում էր ի՛ր շունը դառնալ: Մանչուկը նրան կբերեր, բայց ո՞վ կթողներ տանը շուն պահել: Բացի դրանից,այդ ժամանակ մի մորաքույր էր հայտնվել և կանչել շանը.
-Ռիկի՛, Ռիկի՛:
Փոքրիկը հասկացել էր, որ շունը եր□եք իրենը չի լինի:
-Ուրեմն ամբողջ կյանքում առանց շան եմ ապրելու,- տխուր ասաց Մաչուկը:- Ա~յ, մայրիկ, դու հայրիկ ունես, Բեսան և Բետան միշտ միասին են, իսկ ես… ես մենակ եմ, ոչ ոք չունեմ:
-Սիրելի Մանչուկ, չէ՞ որ բոլորս քոնն ենք, – ասաց մայրիկը:
-Չգիտեմ..,- հոգոց հանեց Մանչուկը, ու նրան հանկարծ թվաց, թե ինքը մեն-մենակ է աշխարհում ու ոչինչ չունի:
Ասենք՝ մի սենյակ ունի և գնաց այնտեղ:
- Տեքստի չորս բառերում տառի փոխարեն վանդակ է դրված, դո՛ւրս գրիր այդ բառերը՝ լրացնելով բաց թողած տառերը:
ամբո□ջ- ամբողջ
թ□չել- թռչել
կդար□նե՞ն- կդարձնե՞ն
եր□եք- երբեք
- Գրի՛ր տեքստում ընդգծված բառերի հականիշները:
ա/ սովորական–անսովոր
բ/ փոքրիկ-մեծ
գ/ սիրունիկ-տգեղ
դ/ տխուր-ուրախ
- Տխուր նշանակում է «տրտում,թախծոտ, անուրախ»: Ի՞նչ իմաստով է գործածվել բառը տխուր գրիչ արտահայտության մեջ:
Տխուր գրիչը այն գրիչն է, որը պատկանում է այն մարդուն որը գրում է տխուր ատեղծագործություններ:
- Ձեռք մեկնել դարձվածքը նշանակում է.
ա/ձեռքը բռնել
բ/օգնել, օժանդակել
գ/վնասել
դ/կաշկանդել
- Օտար բառերը փոխարինի՛ր հայերեն տարբերակներով
ա/ավարիա-վթար
բ/աֆիցեր-սպա
գ/դիրեկտոր-տնօրեն
դ/զիբիլ-աղբ
- Տեքսից դո՛ւրս գրիր չորս գոյական, որոնք դրված են հոգնակի թվով:
երեխաներ
քաղաքներու
աստղեր
մեծերը
- Լրացրու ասացվածքները՝ օգտվելով տրված բառերից:
ա/ Ավելի լավ է դառը ճշմարտություն քան քաղցր սուտը:
բ/Դու ուրիշին օգնիր, աստված էլ քեզ կօգնի:
գ/Ամեն գործի վերջն է գովելի:
դ/դատարկ տակառը բարձր ձայն կհանի:
գովելի, Աստված, ճշմարտությունը, տակառը
- Այն ի՞նչն է, այն ի՞նչը.
Արևի պես է,
Կլոր երես է,
Սերմը՝ ճնճղուկի
կտուցի պես է:
Արևածաղիկ
- Տեքսից դո՛ւրս գրիր մեկ հարցական նախադասություն:
Մանչուկը նրան կբերեր, բայց ո՞վ կթողներ տանը շուն պահել:
- Նկարագրի՛ր Կառլսոնին:
Կառլսոնը փոքրիկ, հաստլիկ, ինքնավստահ մարդուկ է:
- Կուզեի՞ր լինել Մանչուկի փոխարեն: Ինչո՞ւ:
Ես չէի ուզի լինել Մանչուկի փոխարեն, քանի որ ինձ իմ ընտանիքը ավելի է դուր գալիս քան Մանչուկինը, ու նաև չեի ցանկանա լինել տղա, որովհետև արդեն սովորել եմ աղջիկ լինելուն:
- Ի՞նչ երազանք ուներ Մանչուկը:
Մանչուկը շատ եր երազում ունենալ փոքրիկ շնիկ:
- Ինչպե՞ս կուզեիր, որ ավարտվեր այս պատմությունը:
Կուզեի, որ հենց այդ օրը ծնողները Մանչուկին նվիրեին մի փքրիկ և գեղեցիկ շնիկ:
Մեր տողանի ուրախ երգերը շատ գրավիչ էին այս զարմանալի մարդուկի համսր: Հայաստան թռչելիս նրա մտքով չէր էլ անցնի, որ իր հարազատ Շվեդիայից բացի կարող է գտնել այնպիսի մի վայր, որտեղ ինքը նույնքան ազատ, անկաշկանդ և ուրախ կարող է զգալ, որքան իր հայրենիքում: Կառլսոնը մեզ մոտ հայտնվեց շատ հանկարծակի: Նա ողջ տողանի ընթացքում ծափ տալով սավառնում էր մեր գլխավերևում. երեխաների ուրախությանը չափ ու սահման չկար: Բոլորը ուզում էին հենց իր ձեռքը բռնած պարել: Բնագիտության դասին նա ընկեր Շուշանին խանգարում էր՝ մեզ պատմելով տանիքին աճող իր հազարավոր բույսերի մասին, իսկ ագարակում նա բոլորիս շվարեցրեց՝ բոլոր կենդանիների վանդակները բացելով և հայտարարելով որ բոլոր կենդանիները մեզ պես պետք է ապրեն ազատության մեջ: Ահավոր իրարանցում սկսվեց: Մինչև ընկեր Շուշանը նրան կբացատրեր, որ մեր կենդանիները ոչ թե անազատության մեջ են, այլ մենք նրանց խնամում և կերակրում ենք, որպեսզի ցրտից և սովից չմահանան /չէ՞ որ նրանք դարձել են մեր ընկերները/, մյուսներս, բոլոր ուսուցիչների օգնությամբ, կենդանիներին ուղեկցեցինք իրենց բները: Մեկ ժամ էլ չէր անցել, որ Կառլսոնը հիմա էլ որոշեց <<օգնել>> ընկեր Զառային այս տարվա Ամանորյա տոնածառի պատրաստման հարցում: Այ՜, թե հետաքրքիր էր…
Գոհար Սանոյանի բլոգ 