Քաղաքական կյանքը կողմնակցություն։ Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական ծանր դիրքն իր դրոշմն էր թողնում հասարակական-քաղաքական կյանքի վրա։ Այդուհանդերձ նկատվում էր հասարակական կյանքի աշխուժացում։ Երևանը և Ալեսանդրապոլը դարձան հասարակական-քաղաքական կյանքի կենտրոններ։ Հանրապետությունում լույս էին տեսնում մի քանի տասնյակ անուն պարբերականներ, գործում էին բազմաթիվ հրատարակություններ ու տպարաններ։ Թերթերն ու ամսագրերը բացատրում էին երկրի առօրյան։ Կառավարությունը հիմնականում ապահովում էր խոսքի ու մամուլի ազատությունըՀանրապետության քաղաքական կյանքի հիմնական դերակատարները կողմնակուցություններն էին։ Հայաստանում գործում էին մի շարք քաղաքական կողմնակուցություններ։ Դրանցից առավել աչքի էին ընկնում Դաշնակցությունը, Հայ ժողովրդական, Հայ (սահմանադրական) ժողովրդապետ, Սոցիալիստ-
հեղափոխական (էսէռ), Սոցիալ-դեմոկրատ (մենշևիկ, բոլշևիկ) կուսակցությունները։ Հանրապետությունում շատ անկարևոր էր Ս․Դ․ հնչակյան կուսակցության դերակատարությունը։ Վերոնշյալ կազմակերպությունների մի մասը պաշտպանում էր սոցիալզմի գաղափարներ, իսկ մյուս մասը՝ ազատական (լիբերալ) արժեքներ։ Բազմակուսակցական համակարգի ձևավորումը, անշուշտ նպաստում էր երկրի ժողովրդավարացման (դեմոկրատացման) գործընթացներին։Կողմնակցությունների կողքին կային հասարակական տարբեր կազմակերպություններ ու միություններ՝ պորֆեսիոնալական, Կարմիր խաչի, հայրենակցական, սկուտական և այլ։ Դաշնակցությունը համարվում էր հանրապետության հիմնական կառավարող կողմնակցություն։ Երկրի առջև բարձրացրած բարդ խնդիրները լուծելու համար Դաշնակցության հետ ժամանակավորապես միասնական (կեալիցիոն) կառավարություն կազմեց Հայ ժողովրդական կողմնակությունը։